سازگاری اجتماعی یکی از مهمترین حوزه های کارکردی در تعیین موفقیت و نتایج بلندمدت برای کودکان با اختلال نارسایی توجه/ بیش فعالی است. اختلال نارسایی توجه/ بیش فعالی با انواعی از مشکلات اجتماعی مثل رفتارهای درون فردی بی منطق، برانگیختگی، بی اعتدالی و پرخاشگری رابطه دارد.

الگوي فرويد بر آن است كه در ذهن سه ناحيه وجود دارد: هشيار، نيمه هشيار( حافظه معمولی) و ناهوشیار (بخشي از ذهن كه براي هشياري غيرقابل دسترسي است) وي هم چنين يك الگوي ساختاري از شخصيت به وجود آورد كه مكمل اين الگوي مكان نگار ذهن است . او بر اين باور بودكه شخصيت داراي سه مؤلفه است كه براي ايجاد مجموعه ي وسيعي از رفتارهاي انسان با هم تعامل مي كنند. اين سه جز كليت هاي فيزيكي در بد ن نيستند، بلكه برچسب هايي خلاصه براي سه جنبه ازعملكرد شخصيت به شمار مي روند. 

در اين مبحث بايد توجه داشت كه مفاهيم يادگيري اجتماعي و نظريه شناخت اجتماعي به يك معنا به كار مي‌روند. با آنكه در دانش روان‌شناسي اصطلاح يادگيري اجتماعي براي همگان داراي معناي كاملاً روشني است و هر كس در نظر نخست به مفهوم و كاربرد آن پي مي‌برد، اما براي توضيح بيشتر، يادگيري اجتماعي به آن گونه رفتارهايي گفته مي‌شود كه در ميان افراد جامعه و محيط داراي جنبه تعاملي باشد. بعضي از اين رفتارها ممكن است خوشايند و بعضي ديگر ناخوشايند جلوه كنند. مردم مي‌كوشند به فرزندانشان رفتارهايي را بياموزند
كه مورد تاييد اكثر افراد جامعه باشند(خدایاری فرد، 1385).

نظريه يادگيري اجتماعي با موضعي اصولي در اوايل نيمه دوم قرن بيستم به وسيله گروهي از روان‌شناسان، به ويژه البرت بندورا با كوشش و فعاليتي گسترده مطرح گرديد. گر چه اين نظريه بر شرطي شدن عامل، مانند تغيير رفتار قرار دارد، اما بنيادهاي اصلي آن بر نمادسازي، فرضيه‌انگاري، جست و جوي روابط علت و معلول و پيش‌بيني پيامدهاي رفتاري استوار است. به اين جهت اين نظريه آميزه‌اي از رفتارگرايي و شناخت‌گرايي است.
به عقيده بندورا محيط بي‌شك در رفتار تاثير مي‌كند. نظام اجتماعي است كه از راه تشويق و تنبيه افراد جامعه را به اجراي رفتارهاي معيني وادار مي‌سازد يعني، به اصطلاح بندورا رفتار انسان بر جبرگرايي دوسويه پاريه‌ريزي مي‌شود. بندورا براي توضيح يادگيري اجتماعي خود به مواردي مانند چهارچوب ادراكي، يادگيري كاروري و جانشيني، يادگيري و عملكرد، اهميت تقليد در يادگيري، الگوبرداري و مشاهده اشاره مي‌كند(خدایاری فرد، 1385).

تقليد يا نسخه برداري از رفتار ديگران يكي از شيوه‌هاي آموزشي است که در رفتار اجتماعی موثر است. امروزه از آغاز قرن بيستم پژوهشهاي فزاينده‌اي درباره تقليد به عنوان يك پديده علمي انجام گرفته و جنبه‌هاي مختلفي براي آن مشخص كرده‌اند(گزرین، 1390).

براساس ديدگاه پديدارشناختي ، در ك هر فرد از جها ن يگانه است . اين ادراك ها ميدان پديداري فرد را مي سازد. انسان ها همان گونه به محيط واكنش نشان مي دهند كه آن را درك مي كنند . ميدان پديداري فرد، شامل ادراك هاي هشيار و ناهشيار اوست. ادراك هايي كه فرد نسبت به آن ها آگاهي دارد يا ندارد. ولي تعيين كننده مهم رفتار، مخصوصاً در انسان هاي سالم ادراك هايي است كه مي توانند به صورت آگاه جلوه كنند.

از نظر پياژه شخصيت انسان داراي دو جنبه است: يكي جنبة خود ميا ن بيني و ديگري جنبةسازش پذيري و مسئله اساسي تشخيص بين فرد و شخصيت است . فرد به منزله ي من متفرعني است كه خود ميان بين است و براساس اين خود ميان بيني عقلي يا اخلاقي راه را بر روابط متقابل كه وابسته به هر نو ع زندگي اجتماعي مترقي است مي بندد. شخص به عكس فردي است كه آزادانه به قبول انضباطي تن در مي دهد، يا در پي ريزي آن سهيم مي شود، و بدين ترتيب به طور ارادي خود راتابع نظام هنجارهاي اخلاقي متقابل مي نمايد.